Zeleno uvenuće (Verticillium albo-atrum i V. dahlie) nanose značajne štete pri gajenju paprike, paradajza i plavog patlidžana kod nas.
Nisu rijetke godine, kada do kraja vegetacije oboli većina ili čak sve biljke, naročito u područjima sa dugom tradicijom gajenja ovih povrtarskih biljaka.
Verticillium albo-atrum i V. dahlie su izrazito polofagne fitopatogene bljive koje u prirodi napadaju ekstremno širok krug biljaka domaćina, među kojima su osim paprike, paradajza i plavog patlidžana ekenomski posebno značajni krompir, krastavac, lubenica, dinja, jagoda, te razne ukrasne, korovske i mnoge višegodišnje biljke, kao što su npr. Prunus spp., kao i razno šumsko drveće.
SIMPTOMI
Opšti simptom bolesti je uvenuće biljaka koje nastaje tokom vegetacije pri čemu biljka zadržava zelenu boju, pa je zato bolest i dobila naziv “zeleno uvenuće”. Simptomi zavise od vrste biljke domaćina, patogenosti soja gljive i otpornosti sorte ili hibrida.
Početni simptomi na biljkama paprike, paradajza i plavog patlidžana se obično uočavaju u vidu zastoja u porastu zaraženih biljaka. U daljem toku bolesti simptomi se počinju uočavati na listovima koji počinju da venu, nakon čega posepeno mijenjaju boju, postaju blijedozeleni, a potom nekrotični i suše se, pri čemu ponekad prvo uvenu pojedinačne stabljike ili listovi na jednoj strani biljke. Na uzdužnom presjeku korijena uvelih biljaka jasno se vidi mrki prsten u zoni sudovnog tkiva, što je jedan od karakterističnih simptoma za ovu bolest.
Uvelost biljaka se posebno ispoljava u najtoplijem dijelu dana za vrijeme sunčanog vremena praćenog visokim temperaturama, nakon čega postepeno može doći do potpunog kolapsa i izumiranja obljelih biljaka. Uginule stabljike mogu biti prekrivene sitnim crvenkastim sklerotičnim tvorevinama gljive (V. dahlie) ili tamnom micelijom za konzervaciju sa zadebljalim zidovima (Verticillium albo-atrum).
SUZBIJANJE
Najznačajnije mjere kontrole Verticillium albo-atrum i V. dahlie su plodored, uklanjanje biljnih ostataka i dezinfekcija supstrata pri proizvodnji rasada. Papriku, paradajz i plavi patlidžan na istoj površini gajiti tek svake pete godine, a u plodosmjenu uvoditi biljne vrste koje nisu domaćini ovim patogenima, prije svega strna žita, kukuruz, soju i šećernu repu, a od povrća pasulj, boraniju, grašak i kupus. Zemljište za gajenje biljaka u zaštićenom prostoru treba termički ili hemijski dezinfikovati.
Izvor: agrosavjet.com
PROČITAJTE:
Pametna bašta – U njoj će vam rađati tačno ono što vam treba! Bez korova i prekopavanja!
Napravite sami organsko đubrivo i bašta će vam bujati bez hemije