Vučja jabuka (Aristolochia clematitis L.) je višegodišnja zeljasta biljka.
Rizom kratak, puzeći, granat, žućkastosmeđ. Stabljika zeljasta, uspravna, gola, žućkastozelena, neprijatnog mirisa. Listovi na dugačim drškama, pri osnovi duboko srcasti, trouglasto jajasti, tupi po obodu sa veoma sitnim zubcima. Cvjetova od 2 do 8, na kratkim peteljkama, za vrijeme cvjetanja uspravni, poslije viseći, žuti. Plod zelen, kruškast do okruglast sa velikim brojem sjemenki. Sjeme trouglasto sa arilusom.
Vučja jabuka je rasprostranjena u Sredozemnom području, na Kavkazu i Maloj Aziji. Naseljava ruderalna staništa, oranice, zidine, vinograde, nalazi se pored pruga, nasipa, u nizijskim šumama.
Sakupljaju se nadzemni dijelovi biljke. Nadzemn dio biljke sadrži 3,4 metilen dioski – 8 – metoksi – 10 – nitrofenantren karbonsku kiselinu, eterično ulje, treslovine, gorke materije, alantoin, kolin i supstance sa antibiotskim djelovanjem. Male doze aristolohijske kiseline povećavaju sposobnost fagocitoze leukocita, povećavaju baktericidna svojstva krvnog seruma.
U narodnoj medicini vučja jabuka upotrebljava se za izapiranje rana, liječenje ekcema, regulaciju menstruacije, pojačavanje trudova, ublažavanje kašlja, stimulisanje znojenja. U antičko doba, u Grčkoj se vučja jabuka koristila kao abortivno sredstvo. Prilikom upotrebe biljke treba biti oprezan jer u većim dozama aristolohijska kiselina ima kancerogeno dejstvo, oštećuju bubrege, može izazvati poremećaj.
Izvor: agrosavjet.com/ Literatura: Samoniklo ljekovito bilje
PROČITAJTE:
Bijeli sljez – Biljka broj jedan za disajne organe
Matičnjak – Razmnožavanje i mjere njege
Recepti za domaći liker i sirup od maslačka