Hrčak (Cricetus cricetus), se hrani sjemenom, a tokom proljeće i ljeta koristi i vegetativne delove biljaka, pa u poljoprivredi, posebno u ratarskoj proizvodnji, predstavlja značajnu štetočinu.
Naročito oštećuje kukuruz, šećernu repu, suncokret, strna žita, soju, lucerku i druge biljne vrste. Posebno značajne štete nastaju u početnom periodu razvoja usjeva. Uslijed ishrane ovog glodara na parcelama nastaju lako prepoznatljive prazne, donekle kružne oaze bez biljaka, a stepen oštećenja može biti toliko veliki da se mora obaviti ponovna sjetva.
Odrasle individue dugačke su 24-34 cm i dostižu težinu i do 0,5 kg. Obrazi hrčka pretvoreni su u posebne kese, koje služe za prenošenje hrane u jazbinu, ali isto tako, kad ih napuni vazduhom, ispušta karakteristične zvuke kojima plaši neprijatelje. Noge su mu kratke i jake i njima se služi pri kopanju jazbine. Boja krzna je najčešće odozgo žućkasto-riđa, a odozdo crna. Bočno na tijelu i glavi poseduje bijele mrlje.
Pročitajte: Glodari ne miruju zato obiđite vaše usjeve i voćnjake
Hrčak živi u jazbinama koje se nalaze na dubini 0,5 do 1-2 m. Ovaj glodar zimu provodi u jazbini, u zimskom snu. U prekidima sna on se hrani zalihama hrane koju je sakupio tokom ljeta i jeseni. U toku godine hrčak se razmnožava 2-3 puta. Ženke poslije parenja, za 2-3 sedmice, kote 6-12 mladunaca. Oni za oko mjesec dana potpuno odrastu i postaju polno zreli.
Dužina života hrčka kreće se od šest do deset godina. Povremeno se i masovno javlja. Tome naročito doprinosi visok potencijal razmnožavanja, ali i obilje hrane čitave godine i povoljni klimatski uslovi, naročito suva i topla jesen. Tako kod kukuruza, u proljeće hrčak vadi posejano sjeme ili čak i cijelu izniklu biljku i potpuno je uništava. Opasnost traje od sjetve do obrazovanja 4-6 listova. Štete se uočavaju po uništenim biljkama oko jazbina, a gole površine kružnog oblika dostižu i nekoliko ari. U podzemnim komorama samo jednog hrčka može se naći između 10 i 50 kg raznog zrnevlja gajenih i korovskih biljaka. Hranu može da prikuplja sa udaljenosti 350-400 m od jazbina.
Suzbijanje premnožavanja hrčka, kao i njegovo suzbijanje, postiže se agrotehničkim, mehaničkim i hemijskim mjerama.
Od agrotehničkih mjera bitno je brzo i pravovremeno izvođenje žetve, odnosno berbe, smanjivanje osipanja zrna, zaoravanje strnjike i drugih žetvenih ostataka odmah poslije žetve, uništavanje korova… Od mehaničkih mjera, pri manjoj brojnosti štetočine, naročito je efikasno izlivanje sa vodom ili upotreba klopki različitih konstrukcija. Pošto se ova životinja ubraja u zakonom zaštićene vrste, u mnogim zemljama Evrope, pa i u našoj, kad dođe do premnožavanja, te prijeti opasnost od nastanka velikih šteta, za njeno hemijsko suzbijanje se moraju prethodno pribaviti odgovarajuće dozvole od nadležnih organa.
Hemijskom suzbijanju se pristupa kad se utvrde 2-3 nastanjene jazbine po hektaru. U naseljene jazbine ove štetočine ubacuju se 2-3 pelete, poslije čega se ulazni otvori dobro zatvaraju, prvo zgužvanim papirom i potom zemljom. Takođe, mogu se koristiti i svježe spravljeni mamci, koji sadrže 3-5% cinkfosfida, a ostali deo čini različito zrnevlje koje hrčak koristi u ishrani.