Ne valja kada je manjak ali ni višak azota nije povoljan. Suviše azota smeta kvalitetu plodova i formiranju cvjetova.
Kako nedostatak, tako i višak azota može da ima veoma nepovoljne posljedice. U nekim slučajevima višak azota može da prouzrokuje veće probleme, nego što Vam daje blag nedostatak azota. Jednostrana preobilna ishrana azotom dovodi do relativnog nedostatka fosfora, kalijuma, bora i cinka.
Ako je ona propraćena i prisustvom dovoljne količine vode, dolazi do ubrzanog porasta vegetativnih organa na štetu prinosa plodova. Takve biljke kasnije počinju plodonošenje. Na njima su listovi veliki usljed spore razgradnje hlorofora, tamnozeleni, deblji, dobro hidratisani. Usljed poremećenog odnosa ugljenih hidrata i proteina u korist drugih, ćelije plodova imaju veću zapreminu i stvaraju mekano, sunđerasto tkivo, usljed čega lako podležu infekciji.
Takođe, manje su otporni na pritisak, imaju lošiji ukus i uopšte unutrašnji kvalitet, rok za čuvanje je kraći, a gubici pri čuvanju su veći. Pri visokom prinosu plodovi su mali i slabo obojeni, karakteristična boja plodova se kasnije obrazuje, zbog sporijeg razlaganja hlorofila, a sazrijevanje plodova kasni.
U uslovima da je višak azota, rast vegetativnih djelova se kasnije završava, produžava se vegetacija i smanjuje obrazovanje cvjetnih pupoljaka. Zbog povećane osjetljivosti nekih povrtarskih vrsta na niske temperature, preterana ishrana azotom može da ima veoma štetne posledice, posebno u rasadničarskoj proizvodnji. Korijenov sistem biljaka obilno snabdjevenih azotom je plitak, zbog čega su takve biljke manje otporne prema zemljišnoj suši. Višak azota, takođe, nepovoljno utiče na otpornost biljaka prema visokim temperaturama i bolestima.
Višak azota može nanijeti velike štete biljkama
Preterana upotreba azota ne samo što često nije ekonomski opravdana, nego može da dovede i do zagađenja sredine nitratima i pogoršanja biološke vrednosti proizvoda, zbog čega pri utvrđivanju potrebne doze azota treba strogo voditi računa kako o potrebama biljaka u azotu, tako i o zalihama azota u zemljištu. Obilna ishrana sa NO3-N posebno u nepovoljnim uslovima za njihovu redukciju (nedovoljna osvetljenost, nedostatak vlage i dr.) dovodi do njegovog nakupljanja u biljkama. Visok sadržaj nitrata u hrani može toksično da djeluje.
Smatra se da sadržaj nitrata u svježoj materiji povrća ne bi smio da bude veći od 400 mg/kg, a u hrani koja je namjenjena maloj djeci 250mg/kg. Posebno mnogo nitrata sakuplja:
- salata,
- spanać,
- cvekla,
- rotkva,
- keleraba, ( preko 2.500 mg/kg-1 svježe materije),
- nešto manje (oko 100 mg/kg-1)
- mrkva,
- kupusnjače,
- boranija, a najmanje paradajz, paprika, krastavac, brokola, karfiol, bijeli i crni luk (200-500 mg/kg-1), ali su velike razlike između sorti.
Najviše nitrata u prosjeku povrće sadrži u jutarnjim časovima, a najmanje poslije podne. Dozvoljene količina nitrata u povrću mogu da se postignu đubrenjem potrebnim količinama azotnih đubriva određenih na osnovu agrohemijske analize zemljišta, kao i pravilnim izborom sorte u postojećim uslovima proizvodnje.
Izvor: PSSS
PROČITAJTE:
AZOTNA ĐUBRIVA – Evo zašto ih u jesen ne treba koristiti u voćnjacima
Prirodna đubriva koja sadrže puno azota