Kao osnovno hranivo za živinu svih vrsta i kategorija kod nas se upotrebljava sjeme raznih žita, pa je ono, prema tome, i najznačajnije za živinarsku proizvodnju, mada se, razumljivo, živina ne može hraniti samo hranivima ove vrste.
KUKURUZ KAO HRANA ZA ŽIVINU
Kukuruz je najraširenija ratarska kultura i njegovo sjeme je prvoklasno stočno hranivo velike kalorične vrijednosti, jer sadrži 65-70% ugljenih hidrata (uglavnom skroba) i oko 4% masti. Međutim, kukuruz, kao i bilo koje drugo hranivo, ne sadrži sve hranjljive sastojke neophodne organizmu, a neke koje sadrži nema u dovoljnim količinama.
Osnovni nedostatak kukuruza je nedostatak proteina i mineralnih materija – kalcijuma i fosfora.
Pored malog procenta (oko 7,8%), proteini kukuruza ne zadovoljavaju, potpuno ni kvalitetom, jer ne sadrže dvije za organizam živine vrlo važne aminokiseline (triptofan i lizin).
No, i pored tih nedostataka, kukuruz ima najveći značaj za ishranu živine i obično čini osnovu krmnih smješa.
U zavisnosti od vrste i kategorije živine i odgajivačkog smjera, količina kukuruza u smješama kreće se od 15-70%, a u nekim slučajevima (tov odrasle živine) ovaj procenat može da bude znatno veći. Pošto sadrži veliki procenat ugljenih hidrata, a uz to i nešto masti, kukuruz je od najvećeg značaja za tov živine.
Međutim, kada je riječ o ishrani podmlatka, nosilja i priplodne živine, s ovim hranivom ne treba pretjerivati. Podmladak hranjen isključivo kukuruzom ne bi moga pravilno da se razvija i raste, jer, kao što smo vidjeli, kukuruz oskudijeva i u proteinima i u mineralnim materijama.
Zbog oskudice u ovim situacijama trpila bi i priplodna grla, a naročito nosilje. Pored toga, na ove kategorije bi nepovoljno uticalo i obilje ugljenih hidrata u kukuruzu, jer ovakva hrana dovodi do gojenja, a gojaznost nepovoljno utiče na nosivost i priplodnu sposobnost živine.
Izvor: www.agrosavjet.com/Inž. Mihailo Krstić