Luč se u mnogim krajevima na Balkanu koristila uglavnom za potpalu. Isjcepka se na iverje koje se onda, vezano u snopu, drži u fioci pod šporetom.
Inače luč je drvo četinara, najčešće crnog bora (koji ima najviše smole) dobro natopljeno smolom i koje gori jako postojanim plamenom. Pošto je drvo inpregnirano smolom teško se kvasi pa i u vlažnoj sredini ostaje suvo i lako zapaljivo. Gori znatno duže u odnosu na drugo drvo istih dimenzija, daje jasan plamen, i ispušta prijatan miris smole. Najčešće se uzima iz donjih delova stabla ili iz panja. Stalnim dubljenjem debla, biljka luči smolu, kao reakciju na povrede i time natapa površinske slojeve drveta koji se onda skidaju, što provocira dalje lučenje (jesenja zona goda treba da bude napunjena smolom).
