Zelena rezidba vinograda – Obuhvata sve radove koji se izvode na zelenim lastarima, cvastima, zelenom grožđu i listovima tokom vegetacije i tu spadaju: lačenje, zalamanje lastara, prekraćivanje zaperaka, perstenovanje loze, proređivanje cvasti, grozdova i bobica i uklanjanje donjih listova.
Za zelenu rezidbu možemo reći da je i korektivna ili dopunska rezidbi izvedenoj na zreloj lozi u februaru ili martu mjesecu.
Ova rezidba ima za cilj da reguliše i poveća prinos i kvalitet grožđa, da se održava pravilan raspored i bujnost lastara, poboljšava se stvaranje novih okaca, stvaraju se povoljniji uslovi za sazrevanje grožđa i lastara i dr.
Obim zelene rezidbe nije isti svake godine, jer od klimatskih uslova, sortnih osobina i oblika čokota zavisi i koje će se mere zelene razidbe primjenjivati.
Nekada se zelena rezidba izvodila isključivo ručno, a danas se upotrebljava mehanizacije koje je prilagođena ovim operacijama.
Lačenje
Lačenje ili plijevljenje je uklanjanje čokota na početku vegetacije mladih lastara koji neće biti potrebni u tekućoj vegetaciji ni pri narednoj rezidbi zrele loze.
Lačenjem se uklanjaju lastari koji su izbili na čokotu, a nisu bili planirani rezidbom i oni mogu izbiti na stablu, glavi, krakovim, rodnim čvorovima i na samom luku. Lačenjem se uklanjaju i lastari koji izbijaju iz podloge.
Operacija lačenja se izvodi nekoliko puta u toku vegetacije, a prvi put kada su lastari dugi samo nekoliko centimetara.
Pročitajte: Apoplektično venuće vinove loze
Njihovim zalamanjem sprečava se bespotrebno trošenje hranljivih materija na porast lastara koji neće biti potrebni u tekućoj ili narednoj vegetaciji. Uklanjanjem ovih lastara smanjuje se gustina zelene mase što dovodi do bolje provjetrenosti špalira. Lačenje je obavezna mjera i nikako se ne smije izostaviti niti se ne smije odlagati, jer se direktno utiče na kvalitet grožđa i zdravstveno stanje vinograda.
Zelena rezidba vinograda
Zalamanje lastara je druga obavezna mjera zelene rezidbe koja se izvodi u vinogradu. Ona se izvodi kada se ostavljeni lastari uvuku u žice i kada značajno prerastu potporu i počnu da se savijaju
Lastari se prekraćuju 30 cm iznad posljednje žice ili je pravilo da bude 10 do 12 cm listova iznad posljednjeg grozda.
Zalamanje se izvodi iz razloga da lastari ne bi rasli neograničeno u dužinu i na taj način trošili hranljive materije, pravili veliku zasjenu, smanjivali promaju i bili podložniji bolestima. Ako bi imali suviše duge lastare donja okca na njima bi gubila rodnost što bi se odrazilo u narednoj vegetaciji.
Pročitajte: Dvije zarazne bolesti VINOVE LOZE koje uništavaju rod!
Zalamanje se izvodi u precvjetavanju vinove loze, negdje oko sredine juna, nikako se ne me čekati početak jula, jer se tada gube korisna dejstva ove mjere.
Zalamanjem vrhova lastara dolazi do jačeg aktiviranja zaperaka na njima, pa se mora vršiti njihovo zalamanje.
Zalamanje zaperaka se izvodi kada oni na sebi imaju 8 do 10 listova. Pogrešna navika vinogradara je da se zaperci uklanjaju do osnove. Oni se zalamaju tako dana njima ostane 4 razvijena lista koji nastavljaju fotosintetsku aktivnost i ishranu čokota.
Po pravilu ova mjera se izvodi 3 nedjelje do mjesec dana poslije zalamanja glavnih lastara. Zalamanje se obavlja pomoću velikih makaza ili kosirima u vidu mačeta.
Mehanizovano sječenje zaperaka
Moguće je vršiti i mehanizovano sječenje zaperaka pomoću specijalnih uređaja koji se montiraju na traktor. Za korišćenje ovakvih mašina špalir mora biti pravilno postavljen i prav, jer se mogu napraviti velike štete na lozi.
Uklanjanje donjeg lišća sa čokota je mjera zelene rezidbe koja ne mora da se primjenjuje svake godine, već samo u hladnih kišnim godinama, mada je mjera poželjna, jer kada se ukloni nekoliko listova oko grozdova 20-ak dana pred berbu postiže se bolja promaja u zoni plodova, bolja osunčanost, grožđe bolje zri, bolji mu je kvalitet i ima više šećera. Velika prednost je i što se berba obavlja daleko brže, jer nema listova koji kriju grožđe. Ova operacija se izvodi uglavnom ručno, mada ima uređaja koji pomoću vazdušne struje oduvaju listove u zoni grožđa.
autor: Milinković Jovan