Tokom zime ježevi su u stanju hibernacije i zbog toga često stradaju. Osim u šumama, žive i u dvorištima i baštama, u parkovima između zgrada, pa se često dešava da ih neoprezno povredimo ili bacimo na smetlište.
Milan Paunović iz Prirodnjačkog muzeja Srbije objašnjava da je uspavani jež uglavnom sklupčan i vidi se da diše. Ježevi inače nemaju naročito čvrst zimski san i znaju da se povremeno probude, posebno kada je toplije vrijeme. Inače, obično spavaju danju, a aktivni su noću.
Preporuka koju Paunović upućuje porodici Glišić, koja je pronašla leglo ježeva u svom dvorištu na Banjici, je da ih ne diraju i ostave da žive svoj život, što su oni i uvažili.
Najveći problem u gradskim sredinama za ježeve su psi i mačke lutalice koji ih napadaju iako ne mogu ništa da im naude, navodi Paunović.
Pročitajte: Tri najopasnije zemljišne štetočine povrća
– S druge strane, pošto se jež sporo kreće, a ima potrebu da prevaljuje velike razdaljine tokom noći kada traži hranu, onda se dešava da se sudare sa kolima i zato ježevi mnogo ginu na putevima – napominje Paunović.
Zato, ako naiđemo na ježa na putu, bilo bi dobro da ga pomjerimo, jer on samo pokušava da dođe do hrane, a svaki kontakt sa automobilom za ježa se uvijek završi fatalno.
Ježevi su inače zaštićena divlja vrsta optimalne brojnosti, što znači da ga ima svuda, i da pored toga što ga više faktora ugrožava, ima optimalnu brojnost u oblasti celog Mediterana, Evrope i svijeta.
– Međutim, pošto su ježevi zaštićena divlja vrsta, ne bi smjeli da se drže u kućnim uslovima. Kao kućni ljubimci se mogu držati afrički patuljasti ježevi, ali većina onih koji su ga imali, zbog buke koju pravi tokom noći, brzo su odustali i molili zoološki vrt da ga primi na čuvanje – kaže Milan Paunović, iz Prirodnjačkog muzeja Srbije.
Ježevi su korisne životinje, svaštojedi koji se hrane najčešće beskičmenjacima (insektima i njihovim larvama, kao i člankovitim crvim), ali jedu i sitne kičmenjake i strvine. Rjeđe uzimaju i hranu biljnog porijekla (korijenje i voće).
