Vrijeme vađenja krompira zavisi od klimatskih uslova i sorte. Krompir se vadi u fiziološkoj zrelosti, a u našim uslovima to je polovina avgusta i septembar. Sa vađenjem krompira je najbolje započeti kada je vrijeme sunčano i suvo, zbog lakše obrade, čišćenja i transporta krompira, pri čemu treba paziti da ne dođe do oštećenja pokožice i prevelikog izlaganja suncu uslijed čega dolazi do pojave ožegotina. Pokožica treba da je čvrsta i da se ne ljušti.
Da bi vađenje bilo uspješno i ne ometano, a izvađene krtole mogle da se čuvaju duži period tokom skladištenja potrebno je prethodno obaviti uništavanje cime. Uništavnje cime može se obaviti na dva načina:
- mehanički (košenjem ili trupiranjem)
- hemijski (desikacijom)
Hemijski se to obavlja regitrovanim preparatima na bazi piraflufen-etila i drugih. Nakon uništavanja cime krompir treba da ostane u zemlji najmanje 14-20 dana i tek nakon tog perioda pristupa se njegovom vađenju.
Tokom vađenja posebno se mora paziti da nebi došlo do mehaničkog oštećenja tokom vađenja, utovara, transporta i istovara krompira. Isto tako voditi računa o oštećenim krtolama i krtolama koje je zahvatila trulež da se prilikom kupljenja odbace i ne mješaju sa zdravim krtolama.
Kartola nakon vađenja sadrži dosta vode zbog čega je podložna ošećenju ili procesu klijanja ukoliko se ne izvrši pravilno skladištenje. Skladište treba da bude suvo, sa nižom temperaturom od 4-8 °S da nebi došlo do klijanja krompira. Optimalna vlažnost vazduha u skladištima je od 92-95%.
Kada se krompir sa njive doveze u skladište potrebno je da prođe period adaptacije koji traje 2-3 nedelje, na temperaturi 10-15°S da rane koje su nastale tokom vađenja zarastu kako nebi došlo do prodora parazita u krtolu. Na ovaj način postiže se sigurnije i dugotrajnije čuvanje kao i zaštita od bolesti uskladištenog krompira.
Poštovanjem svih mjera tokom proizvodnje, vađenja i skladištenja možemo očekivati dobar kvalitet konzumnog krompira.