Benefiti jesenje sjetve i sadnje povrtarskih kultura su višestruki, a kao dva najznačajnija izdvajaju se konzumiranje svježih plodova u rano proljeće i ekonomski efekat koji ovakav način proizvodnje obezbjeđuje, jer povrće u rano proljeće postiže veliku tržišnu cijenu.
Kelj
Po svojim biološkim osobinama, a samim tim i po uslovima proizvodnje kelj je sličan ostalim kupusnjačama i zbog relativno dobre otpornosti na visoke i niske temperature može se proizvoditi tokom cijele godine.
Gaji se na isti način kao i kupus, sa međurednim razmakom 60-70cm i razmakom u redu 40-60cm. Sjetva se obavlja u junu u otvorene leje, sadnja tokom jula a berba počinje u oktobru.
Jesenja sadnja kupusa – Korisni savjeti za uspiješnu proizvodnju
Kelj pupčar
Kelj pupčar je odličan izbor za jesenju i zimsku proizvodnju i potrošnju jer dobro podnosi mrazeve do -10°C i kratkotrajne mrazeve od -15 do -20°C bez većih oštećenja koje bi smanjile kvantitet i kvalitet proizvoda.
Gaji se iz rasada ali se može uspješno proizvesti i direktnom sjetvom sjemena. U klimatskim uslovima kakvi vladaju na našem području sjetva za zimsku proizvodnju obavlja se krajem maja u nađubrenoj leji koja se pokriva kompostom u sloju debljine 1-1,5cm a rasađivanje krajem juna i početkom jula. Zbog njegove duge vegetacije (period između rasađivanja i berbe traje četiri mjeseca) sadnja ne smije da kasni, jer u suprotnom plodovi odnosno glavičice ostaju sitne, nedovoljno formirane i slabijeg kvaliteta. Razmak sadnje između redova treba da iznosi 70-100 m, a u redu 50cm.
Kao što je već navedeno, kelj pupčar je veoma otporan na niske temperature, te se zbog toga preporučuje primena sukcesivne sjetve, rasađivanja i berbe, koja može da počne u oktobru, a traje sve do januara – februara.
Brokoli
Brokola daje najbolje rezultate na plodnim zemljištima sa visokim sadržajem organske materije koja se po strukturi svrstavaju u srednje teška. U plodoredu dolazi na prvo mjesto, a za proizvodnju jesenje brokole najbolji predusjev su strna žita.
Od ostalih kupusnjača razlikuje se po tome što zahtjeva niže temperature, ali je istovremeno osjetljiva na niske temperature i jak mraz.
Njenu proizvodnju je najbolje organizovati u rano proljećnom, jesenjem i zimskom periodu, jer najbolje uspijeva na temperaturama između 15 i 18°C, a optimalna temperatura je 13°C. Da bi brokola formirala dio koji se koristi u ishrani – ružu, mora proći period izloženosti niskim temperaturama nižim od 10°C. Međutim, usljed dugotrajnog (20 i više dana) uticaja niskih temperatura dolazi do fiziološkog poremećaja – pupoljčenja, odnosno manje cvjetne ruže se formiraju prerano, a dolazi i do formiranja bočnih izanaka. Do ove pojave dolazi i ukoliko su nerazvijene biljke izložene vodenom stresu nakon rasađivanja. Sa druge strane, izloženost visokim temperaturama dovodi do formiranja sitnih, rastresitih cvasti koje se brzo otvaraju.
Još jedan fiziološki poremećaj koji se javlja kod brokole manifestuje se kroz šupljikavost stabla i rezultat je nedostatka mikroelementa bora, te je zbog navedenog, prije proizvodnje na određenoj parceli poželjno uraditi hemijsku analizu zemljišta, i u skladu sa rezultatima izvršiti odgovarajući tretman đubrenja.
Razmak prilikom sadnje treba da je 60-80cm između redova i 40-60cm u redu. Nedelju dana poslije rasađivanja potrebno je popuniti prazna mjesta.
Izvor: agronews.com
PROČITAJTE:
Jesenja sjetva graška – Savjeti za bolji prinos
Jesenja proizvodnja crnog luka