Vlašac tjera umor – Vrijeme je da se sadi vlašac, taj ukusan borac protiv proljetnog umora. Vlašac spada u porodicu ljiljana, isto kao i crni i bijeli luk. U narodu ga još zovu i “mali brat crnog luka”.
Ova biljka je bogata vitaminom C i blagotvornim sluznim materijama, ali u sebi sadrži i mineralne materije i mikroelemente. Vlašac prije svega spada u prirodne proizvode koji u sebi sadrže veliku količinu gvožđa. Vlašac kupujete dok je svjež, da ga dobro operete prije upotrebe, isjeckate što je moguće sitnije i odmah konzumirate. Ako pak želite da ga upotrebite sljedećeg dana, bilo bi dobro da ga umotate u vlažnu krpu i stavite u frižider, u fioku za voće i povrće. Nemojte nikako da ga ostavite da stoji u časi vode, jer će upiti vodu i tako postati mekan i gnjecav.
Zahvaljujući idealnoj kombinaciji gvožđa i vitamina C u njemu, vlašac organizmu pruža vitalnost i odličan je protiv proljećnog umora. Kao i upotrebom bijelog i crnog luka, i njegovim konzumiranjem možete pozitivno uticati na krvni pritisak, a pored toga još dodatno štititi od kijavice i drugih lakših oblika prehlade.
Vlašac – Allium schoenoprasum je višegodišnja biljna vrsta iz porodice ljiljana, poreklom iz istočne Azije u Evropu donijet početkom nove ere. U rimsko doba bio je veoma cijenjen kao začin i hrana ali se mnogo koristio i kao ljekovito sredstvo. Danas se vlašac najčešće sreće kao baštenska kultura, ali i kao divlja, samonikla biljka koja raste na humidnim mjestima na ivicama šuma kao i blizu potoka i rjeka.
Kao što smo rekli, vlašac je lukovičasta biljka koja pod zemljom obrazuje nježnu i sitnu lukovicu zbog čega se u narodu često naziva i mali crni luk. Nad zemljom obrazuje gust i atraktivan bokor uskih cjevastih listova dugih dvadeset do četrdeset santimetara, zbog kojih se najviše i gaji .
Vlašac tjera umor, sadi se krajem marta
Sadi se krajem marta, a početkom juna formira dekorativna cvjetonosna stabla sa blijedo ljubičastim cvjetovima. Vlašac je biljka otporna na niske temperature kao i na fizičke povrede pa se zato lišće može više puta u toku godine šišati posle čega se brzo regeneriše. U toku godine pod zemljom se uz glavnu lukovicu javlja veći broj manjih lukovica pomoću kojih se vlašac rasadjuje mada se može proizvoditi i sjetvom sjemena, ali uz redovno umjereno zalivanje.
Ova biljka voli duboka vlažna zemljišta lakšeg mehaničkog sastava kao i sjenovita i zaštiena staništa. Zahteva umjereno djubrenje mineralnim djubrivima i skromnu njegu tokom vegetacije. Tokom zime lukovice se mogu presaditi u saksije i gajiti u zaštićenom prostoru bez prevelikih potreba za toplotom ali uz redovno zalivanje i tako produžiti vrijeme korišćenja na cjelu godinu .
Mada se kod nas rijetko sreće na pijacama i supermarketima u SAD, Japanu, Kini i Indoneziji, vlašac je redovni artikal štandova sa povrćem. Zahvaljujući svom blagom aromatičnom ukusu i atraktivnom izgledu veoma mnogo se koristi kao dodatak salatama, supama i umacima. U sušenom obliku se koristi u ogromnim količinama naročito u kuhinjama istočne Azije.
Zbog visokog sadržaja gvožđa i vitamina C odlično je prirodno sredstvo protiv malokrvnosti i proljetnog umora. Zahvaljujući visokom sadržaju sluzastih materija u narodnoj medicini se koristi za suzbijanje crijevnih parazita kao i za liječenje poremećaja digestivnog trakta. Sve ovo je uticalo na to da kod nas nema organizovanog gajenja ove kulture na većim površinama ali da se sve češće može vidjeti u baštama, malim povrtnjacima pa i na balkonima stambenih zgrada.
Izvor: agroinfo
PROČITAJTE JOŠ:
Srijemuš ili medvjeđi luk : Ljekovita svojstva i mogućnost gajenja u bašti
Lukova muva – štetnost i suzbijanje
