Za uspješnu rezidbu potrebno je razlikovati cvjetne (cvatne) i lisne pupoljke. Cvjetni (cvatni) pupoljci krupniji su i zaobljeni, a lisni su pupoljci izduženi i šiljasti.
Rezidbom se, obično, grane ne prikraćuju, nego se odstranjuju. Prikraćuju se samo sadnice nakon sadnje, na visinu formiranja krošnje te one grane iz kojih želimo izazvati grananje postranih pupova.
Odstranjivanjem grana odstranjujemo konkurentne grane i forsiramo rast ostavljene mladice. Intenzitetom rezidbe, tj. količinom odstranjenog drveta i o trinom reza određuje se kondicija, bujnost i rodnost voćke.
Oštrom rezidbom dobiva se više vegetativnih, a manje rodnih pupova. Slabijom rezidbom ili izostankom rezidbe razvija se voćka manje bujnosti i slabije kondicije, to dovodi do neujednačene rodnosti.
Na rast i razvoj voćke utiču vanjski i unutrašnji elementi. Unutrašnji je element genetska osnova voćke (bujnost sorte i bujnost podloge).
Vanjski su elementi:
• elementi na koje ne možemo uticati (temperatura, oborine, tip tla, elementarne nepogode),
• elementi na koje možemo uticati (đubrenje, zaštita, navodnjavanje, rezidba). Rezidba je potpuno ovisna o čovjeku. Za suvremenu proizvodnju jabuka i kruška najprihvatljiviji je prostorni oblik vretenasti grm.
Voćnjaci jabuka i krušaka na slabo bujnim podlogama zahtijevaju armaturu jer se zbog slabo razvijenog korijena stabla mogu u rodu izvaliti. Alat za rezidbu treba biti oštar i dezinfikovan.
